Vorige week zijn we lekker een midweek op vakantie geweest. Op Landal Stroombroek hebben Nick en Amber genoten van het zwembad en de speeltuinen.
Toen we afgelopen vrijdag thuis kwamen, was de omschakeling alleen wel erg groot. Er lag nl. een brief van het AMC dat we om drie uur in het AMC werden verwacht voor een gehoortest. Aangezien dit een combi-afspraak zou zijn met de KNO-arts hebben we ervoor gekozen om snel de auto uit te laden en naar het AMC te gaan. Uit de gehoortest kwam dat Amber achter allebei haar trommelvliezen vocht heeft zitten. Haar gehoor is nog redelijk goed. Gelukkig heeft het gehoorverlies dus niets met de chemo te maken. Vervolgens dachten we dat we naar de KNO-arts gingen, maar deze afspraak was helaas niet gemaakt. Uiteindelijk is deze afspraak voor afgelopen dinsdag gemaakt. Dinsdagochtend zijn we dus eerst naar de KNO-arts geweest. Zij vertelde dat er naast vocht achter het trommelvlies ook een oorsmeerprop in een oor zat. Dit gaan we oplossen door te druppelen en het vocht achter het trommelvlies moet vanzelf over gaan. Na het bezoek aan de KNO-arts gingen we naar de dagbehandeling, want er stond ook een MRI-scan op het programma. Je kon duidelijk merken dat Amber het steeds meer gaat beseffen, want ze was de hele ochtend heel stil en wilde alleen maar op schoot zitten. Om twaalf uur konden we naar de scan en liet Amber het allemaal maar over haar heen komen. De scan zou een uur duren. Toen wij na een uur weer boven waren, was Amber al aan het wakker worden. Het eerste wat ze aan de verpleegkundige vroeg was: Mag ik een koekje?. Die antwoordde dat ze eerst maar even wat beter wakker moest worden en dat ze eerst wat moest drinken. Amber pakte snel haar tuitbeker, dronk twee slokken en zei toen “Nu wil ik mijn toetje”. De verpleegkundige kon zijn ogen niet geloven, want na een kwartier wakker te zijn had Amber al twee boterhammen en een pakje drinken op. Ze mocht dan ook vrij snel naar huis en na een pitt stop bij de Mac heeft ze nog lekker bij oma gespeeld.
En toen kon het wachten weer beginnen. Tussen half vijf en half zes zouden we vandaag gebeld worden. Toch schrik je bij elk telefoontje op en denk je toch van zouden ze nu al bellen. Om kwart over vier kwam dan eindelijk het verlossende telefoontje. Amber was helemaal schoon en de volgende scan is nu pas over vier maanden ipv over drie maanden.
De kids liggen nu heerlijk te slapen, Jeroen is naar de brandweer en ik ben aan het bijkomen van een zenuwslopend dagje !
Wij willen iedereen weer bedanken voor alle steun de afgelopen week en tot gauw!
Ga naar de inhoud